Θα σηκωθώ να φύγω πια, να πάω στο Ιννισφρή,
μια καλυβίτσα από πηλό και καλαμιές να χτίσω:
σειρές εννιά από φασολιές κι ένα μελίσσι εκεί
θα ’χω και μέσα στη βοή των μελισσών θα ζήσω.
Λίγη γαλήνη θά ’βρω αυτού, θα ρέει σταλιά σταλιά
απ’ της αυγής το ρίπισμα ώς του γρύλλου το τραγούδι·
εκεί ’ναι η μέρα πορφυρή και φεγγερή η νυχτιά
και με των σπίνων οι βραδιές γεμάτες είν’ το χνούδι.
Θα σηκωθώ να φύγω πια, στα σκοτεινά, στο φως
πάντα τ’ ακούω τα νερά, του όχτου ανατριχίλα·
κι ενώ μπροστά μου ανοίγεται ο δρόμος γκριζωπός
τ’ ακούω πάντοτε βαθιά μες στης καρδιάς τα φύλλα.
μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου