Berthold Brecht - Καταφύγια για τη νύχτα

Ακούω πως στη Νέα Υόρκη

Στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπρόντγουαίη

Στέ­κει ένας άντρας κάθε βρά­δυ τους μήνες του χειμώνα

Και στους άστε­γους που μαζεύ­ο­νται βρί­σκει ένα κατα­φύ­γιο για τη νύχτα

Κάνο­ντας εκκλή­σεις στους διαβάτες.

Ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει.

Δε θα καλυ­τε­ρέ­ψου­νε ανά­με­σα στους ανθρώ­πους οι σχέσεις

Δε συντο­μεύ­ει έτσι η επο­χή της εκμετάλλευσης

Μα ωστό­σο λίγοι άνθρω­ποι βρί­σκου­νε κατα­φύ­γιο για τη νύχτα

Για μια νύχτα τους φυλά­γεις απ’ τον άνεμο

Το χιό­νι που προ­ο­ρί­ζο­νταν γι’ αυτούς πέφτει στο δρόμο.

Σαν δια­βά­σεις τού­το ‘δω, μην κλεί­σεις το βιβλίο, άνθρωπε.

Λίγοι άνθρω­ποι βρί­σκου­νε κατα­φύ­γιο για τη νύχτα

Για μια νύχτα τους φυλά­γεις απ’ τον άνεμο

Το χιό­νι που προ­ο­ρί­ζο­νταν γι αυτούς πέφτει στο δρόμο

Μα ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει

Δε θα καλυ­τε­ρέ­ψου­νε ανά­με­σα στους ανθρώ­πους οι σχέσεις

Δε συντο­μεύ­ει έτσι η επο­χή της εκμετάλλευσης.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ποιήματα, Μετάφραση: Νάντια Βαλαβάνη, Αθήνα 1992.