Τάσος Πορφύρης - Αύρα

Είχα ξεθαρρέψει το περασμένο καλοκαίρι
Έλεγα πώς όλα τέλειωσαν τραγουδούσα κάθε πρωί
Κολυμπούσα μ᾿  ένα δελφίνι πλάι μου
Ώσπου έφτασε κείνη ή συντροφιά
με το μελαχρινό κορίτσι
πού ᾿χε τα χέρια της φωλιές πουλιών
και τα μαλλιά της ορμητήρια ανέμων.
Με συνεπήρε ο καημός κι άρχισα πάλι να γράφω στίχους.
Ξενυχτούσα μαζεύοντας αστέρια για τα μαύρα της μαλλιά
Την άλλη μέρα τα πετούσα
Σκούριαζαν.
Μού  ᾿παν πώς τα πείραζε ή υγρασία τής θάλασσας.
Φανταζόμουν τα δάχτυλά μου καταρράχτες στο κορμί της.
Διάλεγα έρημες ακρογιαλιές
Και δεν θυμάμαι τι άλλο.
Πάνε τόσοι μήνες ξανάρθαν οι ήσυχες μέρες
Με τα αισθήματα στη χειμωνιάτικη νάρκη τους
Με το κορμί τυλιγμένο στη μοναξιά του
Με τις πληγές τού έρωτα επουλωμένες
Με σχέδια για τ᾿  άλλο καλοκαίρι

Από τη συλλογή "Το εγκαταταλελειμμένο σπίτι" 1968