Δ. Π. Παπαδίτσας - Προς φίλον

Τί νά σκέφτεσαι καί σύ... Μήπως διέφυγα τῆς προσοχῆς σου
Μήπως δέν ἀναγνώρισες τήν ὅμοιότητά μου μέ φθαρμένο
τραπέζι καφενείου ἐκτεθειμένου στήν κακοκαιρία
Μήπως δέν παρομοίασες τίς λίγες μεταμεσονύκτιες ὧρες,
τή μικρή ἔκπληξη τοῦ προσώπου μου ἤ τέλος πάντων
κι αὐτή τή σκοτεινή συνεδρίαση τοῦ μέλλοντος

Μέ 52 τραπουλόχαρτα νά ἐξανεμίζονται στή λεωφόρο;

Μήπως ἐπί τῆ θέα ἑνός Salvador ἤ ἑνός σαββατόβραδου

δέν τσακιστήκαμε στήν πλατεία

Δέν ἔκλεισαν τά μαγαζιά, δέν ἀκούστηκαν οἰμωγαί, δέν

ἦλθον στό φῶς ἀκλόνητα τεκμήρια

Δέν ἀθωώθηκαν κατηγορούμενοι καί ἐπανῆλθον ἀσκεπεῖς

στούς κόλπους τῆς οἰκογενείας;

Οἱ συζητήσεις διαδέχονταν τίς ὧρες. Ἡ ἑφτά σελίδα ὅλων

τῶν βιβλίων ἔδινε τήν ἐξήγηση:

Ἐπρόκειτο περί μεγάλης ἀποφάσεως ἐπικερδοῦς, θά ἐστοίχιζε

βέβαια ὀλίγη νεότητα

Ὅμως τί ἀποκτᾶται χωρίς τό τίμημα τῆς νεότητος, τί ἐπα-

νέρχεται στή μνήμη

Χωρίς μικρήν ἀπώλεια ζωτικότητος; ὅπως κατά τήν ἐκ-

πωμάτιση χλωροφορμίου

Ἤ κατά τήν ἀνάγνωση συνταρακτικῶν γεγονότων πού

συνέβησαν πρό τριετίας

Πάλι ὅμως μήπως διέφυγα τῆς προσοχῆς σου

Μήπως παρέλειψες νά ὑποθέσεις ὅτι ο φίλος σου Δημήτριος

Καατέχει ἐκεῖνο τό ἔνστιχτο πού ὡς ἀκροτήριο τῆς Μεσογείου

Περιφέρεται μέσα σέ σκοτεινούς πειραιῶτες

Ἥ μέσα σέ λαϊκά μαιευτήρια καί περιμένει

Πότε τήν ἀναχώρηση τοῦ α΄ πλοίου καί πότε τοῦ β΄

Μέ τά διπλότυπα στό χέρι ἕνα κίτρινο κι ἕνα πράσινο

Δυό φῶτα συνθηματικά ἀεροπλάνου ἐν κινδύνω;

Μήπως δέν ξέρεις ὅτι στό κρανίο μου τρεῖς δακτυλογράφοι

δημοτικοί

Κάμνουν ἀπεργία πείνης καί ὅτι ἐν ἀνάγκη

Θά καταφύγουν στά φιλανθρωπικά ἱδρύματα τοῦ ἐξωτερικοῦ;

Πάλι ὅμως μήπως διέφυγα τῆς προσοχῆς σου

Μήπως δέν ἀναχώρησες ποτέ

Μήπως δέν ἔμαθες ὅτι μέ κυνηγοῦσε ἡ ἀστυνομία

κι ἄφησα ἔντρομος τό δωμάτιο τό κάθισμα τό μπαοῦλο καί

τό κρεββάτι μέ τήν πόρνη

Κι ὁλη τή νύχτα περιφερόμουν στό τρίτο νεκρο

ταφεῖο

Μέ τό κεφάλι μου γεμάτο δακτυλογράφους

Νά ψάχνει ὁ ἕνας νά σκοτώσει τόν ἄλλο

Καί τό ἔνστιχτό μου τρία σταχτιά πουλιά

Νά φεύγουν ἀντιθέτως;

Πάλι ὅμως μήπως διέφυγα τῆς προσοχῆς σου.

Δ.Π. Παπαδίτσας, (ἀπό τή συλλογή)«'Εντός παρενθέσεως», τοῦ τόμου «Ποίηση, 1», Πρώτη Ὕλη», Ἀθήνα 1962, σ. 44.