Δεν είμαι ο Θωμάς που λέτε ότι ξέρετε δεν είμαι ο ποιητής που λέτε ότι θαυμάζετε δεν είμαι καταπληκτικός δεν είμαι ανεπανάληπτος ούτε θηρίο της ερήμου ούτε σκύλος που δαγκώνει… Μέσα μου ένα άνθος απολέμητης μοναξιάς και τα πικρά φύλλα της καρδιάς γεμάτα δροσερές πηγές λυγμών. Σώζομαι αν σώζομαι τελικά χάρη σε κάποιες τέχνες ταπεινές που ξέρω: του τσιγάρου του ξενυχτιού της νοσταλγίας και της αθανασίας τόσων ωραίων πραγμάτων που περνάνε απαρατήρητα… Ψάχνω για νέες αγάπες πυρετωδώς και όταν δεν τις βρίσκω τις φαντάζομαι ώσπου να τις βρω… Γράφω πού και πού ποιήματα μερικά απ’ τα πολλά που ονειρεύομαι και βάζω μέσα σ’ αυτά δικά μου και δικά σας όνειρα για τα οποία εσείς και ντρέπεστε και υποφέρετε φοβάστε και σιγά σιγά πεθαίνετε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου