Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει,
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ρθείς να σφίξεις τα χέρια μου,
παλιέ μου φίλε.
Κι ίσως κανείς δεν σε προσμένει να γυρίσεις,
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη,
πικραμένη σου μνήμη.
Κάποιο τρένο, τη νύχτα σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο,
θα σε φέρει μαζύ με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας.
Μαργαρίτα Ζορμπαλά - Όταν μια άνοιξη (μελοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου