Λένα Παππά - Ποιήματα

Το Λάθος

Στο κάτω-κάτω

όλα είναι δανεικά.

“Ου παραμένει ο πλούτος

ου συνοδεύει η δόξα”.

Δανεικά, σου λέω,

κι ο θάνατος μεγάλος τοκογλύφος

στα παίρνει ώσπου να πεις “κύμινο”

– μέχρι κεραίας.

Άλλωστε, εκεί που πας, τι να τα κάνεις;

Και μη μου πεις πως κάτι θα είναι εκεί που πας

το δείχνει επαρκώς η παγωμένη όψη

του οποιουδήποτε νεκρού: το Τίποτε

σε όλο του το μαύρο μεγαλείο.

Λοιπόν, μην κλαίγεσαι, παράτα τα όλα

χρησικτησία είχες μόνο

και πρόσκαιρη νομή: με προθεσμία.

Κι αν έκανες το σφάλμα υπερβολικά

να τ’ αγαπήσεις

βέβαια θα είναι πιο οδυνηρό να τ’ αποχωριστείς.

Αν έκανες θυσίες, κόλπα κι αμαρτίες

για να τ’ αποκτήσεις

θα είναι δυο φορές πιο οδυνηρό.

Όμως το ήξερες απ’ την αρχή πως ήταν λάθος

λάθος κατάδικό σου, Κατάδικε του λάθους σου.

Και ήξερες και το άλλο

παντού εμφανώς ανηρτημένο:

“Μετά την απομάκρυνσιν εκ της ζωής

ουδεμία μεταμέλεια αναγνωρίζεται”.

Λοιπόν;

*

Το κέρδος της απώλειας

Κάτι, για να το χάσεις

πρέπει κάποτε να το είχες.

Κι αν κάποτε το είχες και τώρα όχι πια

πλούσιος από την ανάμνησή του πάλι μένεις

αφού και το χαμένο κάποτε ήταν κερδισμένο.

Αλλοίμονο από κείνους που ποτέ

δεν έχουν χάσει τίποτε

που τίποτε να χάσουνε δεν έχουνε

σ’ αυτόν τον κόσμο.

*

Η μνήμη σου

Η μνήμη σου

διάττοντας φλογερός

άγριος κομήτης

αυλακώνει τον ουρανό μου

πυρπολεί τις νύχτες μου

Η μνήμη σου

ξυπόλητο ζητιανάκι

κλαίει μπροστά

στην κλειδωμένη μου πόρτα

Αγκάθι κάτω από το πέλμα μου

λεμονανθός στα μαλλιά μου

δροσερό νερό στο ποτήρι μου

η μνήμη σου

Θάνατος που με ζει

ζωή που με πεθαίνει.

*

Του Έρωτα

Άι σκοτεινό φως

τρεμάμενο αίμα του Έρωτα

μες στη γητειά σου απολησμόνησα

τους φονιάδες καιρούς

γέννησα ρόδινα μωρά

σε αστερωμένο μέλλον.

Άι της αγάπης μαχαιριά

στης νιότης το κρουστό κορμί

πληγή που ανάβλυζε ευωδιές φιλιών

και μουσική

ντύνοντας το γυμνό έρημο κόσμο.

Απόψε

μέσα στης μνήμης τα βαθιά βελούδα

κυλιέμαι και σε καλώ

με τη φωνή την απερίγραπτη

των απαρηγόρητων

τη γυάλινη, χλωμή φωνή

διψασμένων που αγαπούν τη δίψα τους

κι ας ξέρουν πως

όλες τις θάλασσες και τα ποτάμια κι αν θα πιούν

ποτέ τους δε θα ξεδιψάσουν.

Πηγή: https://www.facebook.com/charitine.xyde/posts/pfbid03emGmcMqKgjxW2E1PWQNXrALr6Dy8dJSeTTX14UUv9xhturW4Jn3jPqbKZYsv99Pl