Να σταματάς μπροστά στον ήλιο
Ν’ αφήνεις του χρόνου τον θώρακα
Ν’ αναπαύεται σ’ έν’ άσπρο σύννεφο
Και να πίνεις στο διάφανο κρύσταλλο
Αέρα
Φως
Μι’ ακτίδα στου ποτηριού την άκρη
Το απογοητευμένο μου χέρι δεν θηρεύει τίποτα
Και στο τέλος-τέλος ολομόναχος θα έχω ζήσει
Μέχρι και το τελευταίο πρωί
Χωρίς ούτε μία λέξη να μου έχει υποδείξει ποιος ήταν ο σωστός ο δρόμος
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου