Σαράντα πήχεις όνειρο, καλό ρετάλι·
πάρε το δίγαμα και κόψε μου χιτώνα,
να πορευτώ περήφανος στον Ελικώνα,
ελάσσων κυνικός με την κρυφή μου ζάλη,
Θα 'χει παντού πυκνώσει γύρω μας αιθάλη,
και συ θα ράβεις απερίσπαστη κουρτίνες
νέας οικιακής πληρότητας — οι ακτίνες
να μη λυμαίνονται το ωραίο σου κεφάλι.
Πού πήγε η φωτογένεια, θα πουν, του ονείρου;
δεν έφτασε το ύφασμα και κάνει κρύο
τώρα που νύχτωσε στις αμμουδιές του Ομήρου·
πάρε να ντύσεις τα παιδιά για το σχολείο,
όλο ρωτούν κι έχουν πολλά να μάθουν: Κύρου
Ανάβασις όπου γίγνονται παίδες δύο.
Απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου