Γυμνοί εβαδίσαμε γυμνοί στ' αμμόγιαλο. Τι φως
κρουστή η φωτορροή να μας τυλίγει,
κ' ικέτης να 'ρχεται ασπασμός ο πόντιος μυκηθμός,
με του υπερτάτου πάθους του τα ρίγη.
Σε μια κοχύλα ως σάλπιγγα τ' ανέμου εραλδική
διαβάσαμε των Ωκεανών την ιστορία
και σ' ένα ξύλο από άρμπουρο, του ναυαγίου πικρή
την κυματοδαρμένη εποποιΐα!
Θάμα γλυπτό που ιρίδιζε το πεταλίδι ανθός
κ' εξαίσιο μέσ' τη φούχτα μας πετράδι
κ' ήταν κοράλλινη άνοιξη ο εξωτικός βυθός
κ' οι κοραλλένιοι κλάδοι!
Του Αιγαίου γαλάζιο όνειρο κ' εικόνα ρεμβασμών
τ' όστρακο, η θαλασσόπαπια, το φύκι
κ' ήταν σα να εμαρμάρωσε στον ύπνο τω νερών
λευκή οπτασία αρόδο ένα καΐκι!
Με ογρό αρμυρίκι εστρώσαμε το μυστικό μας γάμο
κι' ο ερωτικός μας βόγγος σαν ηχώ
φιλί του πάθους που έσμιγε το βόγγο και λυγμό
της αλκυόνας θεία κραυγή στην άμμο!
Παρθενικά τ' αχνάρια μας στην έρμη ετούτη ακτή
σα να 'μαστε Θεοί ουρανοσταλμένοι
κ' οι γλάροι ερχόντανε άφοβα κ' οι πόντιοι πελαργοί
στο πλάι και μας κυττάζαν μαγεμένοι!
Γυμνοί εβαδίσαμε, γυμνοί, ντυμένοι με ηλιοφώς
κ' ήπιαμε φως, δωρεά του Παρακλήτου
κι άνθισε φως και χύθηκε ρομφαία ο λογισμός
στην αιώνια ουσία του απορρήτου.
Κ' εκστατικά τα φρένα μας και το κορμί ελαφρό
καϋμός τ' αφρού, πανί και πεταλίδα.
Σφίξε με αγάπη, όσο μπορείς, πρόσωπο θείο κι αγνό
τι θα με συνεπάρει μια ηλιαχτίδα!
από το περ. "Καλλιτεχνικό Κόσμος", φ. 1, 19/8/1943
Απ' τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου