Βύρων Λεοντάρης -ΚNOWN UNTO GOD

Ακόμα λίγο αν επιμένατε θα το διαβάζατε.
Βέβαια η πληγή ήτανε στο στήθος
κι η στρατιωτική μου ταυτότητα μαζί με τη φωτογραφία
της Μαίρης και των παιδιών
κατάσαρκα επάνω στην καρδιά μου,
έτσι που ήπιαν αίμα, ήπιαν και έγιναν
σαν φύλλα πεταμένου τριαντάφυλλου…
Όμως με λίγη υπομονή θα διαβαζόταν τ’ όνομά μου
κι έτσι δεν θα μου γράφατε πάνω στον τάφο μου
μονάχα αυτό το απίθανο «Known unto God»
που όσο το σκέφτομαι δαγκώνω
την άμμο που με θάψαν και της θάλασσας τα πόδια.
Κανάγηδες! μονάχα το Θεό υπολογίζετε;
και η Μαίρη, τα παιδιά , το σπίτι μου στην αγκαλιά της
χλόης,
φίλοι της νιότης μου, δάση των ευκαλύπτων
θάλασσα του καλοκαιριού κι αστροφεγγιές τις νύχτες του χειμώνα,
αλήθεια, σ’ όλα εσάς άγνωστος είμαι;
Α, ο κόσμος γέμισε «άγνωστους» στρατιώτες
για να χουνε δουλειά οι γλύπτες, οι ποιητές και τα εργοστάσια…
Τουλάχιστον, θα μπορέσουν αυτοί να μου εξηγήσουν
τι γύρευα εγώ, ένας Αυστραλός, στο Φάληρο;
Άγρυπνος με βρεγμένα κόκκαλα, εδώ
χρόνια θα περιμένω την απάντηση.
Το ξέρω πόσο δύσκολα τακτοποιούνται
τόσα και τόσα εκατομμύρια θάνατοι μες στην ιστορία…

Βύρων Λεοντάρης

Γενική Αίσθηση, 1954

Από τη συγκεντρωτική έκδοση: Ψυχοστασία: Ποιήματα 1949-2006, ύψιλον/βιβλία.