Έξω απ'το παράθυρο το χιόνι που πέφτει
αργά, επίμονα, αναπόφευκτα, μαλακά.
Μέσα απ'το παράθυρο η αχνή μορφή μιας γυναίκας
καθώς λικνίζει νανουρίζοντας ένα βρέφος.
Το χιόνι και το τραγούδι της, ένα τοπίο-
το ίδιο τοπίο.
Ύστερα, πέρασε ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο
χαράζοντας δυο ευθείες σκούρες γραμμές
πάνω απ'το ολόλευκο τραγούδι της γυναίκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου