Εμπιστευτείτε το άσμα
που αναμέλπεται μέσα σ'ένα παιδικό δωμάτιο
κράμα από νανούρισμα και κλάμα.
Εξορκίζει το σκότος
τους αιώνες της πίκρας
σαρώνει σαν μελτεμάκι
τους βαριούς ήχους των βασανισμένων.
Είναι στην αρχή πορφυρό
ύστερα κίτρινο, ύστερα λευκό
κι ύστερα γίνεται θαλασσάκι
και μας προσκαλεί
κι απλώνεται στους δρόμους των περάτων
στους πέντε ανέμους των θλιβομένων.
Κυλάει διαπεραστικό στα πνεύματα
και στα κορμιά
σαλεύει μέσα στη νύχτα
γίνεται φτερούγισμα συννεφιάς
και λαμπερό νερό και αστράφτει μέσα στο χειμώνα
φορτωμένο πορτοκάλια και πουλιά
χιλιάδες μάτια δακρυσμένα
κι ονόματα ποιητών
που ακόμα δεν τό' χουν καταγράψει.
Πηγή: Ματθαίος Μουντές, Τα αντίποινα: ποίηση, Καστανιώτης 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου