Ιωσήφ Ραφτόπουλος-Βγαίνοντας

 Βγαίνοντας απ' τη σκοτεινή δουλειά που τόνε πνίγει

κι ένα δρομάκι παίρνοντας, αγάπη μου ξανοίγει

ο νέος το σπιτάκι του κι η πόρτα αχ, να, ανοιγμένη,

κι απλώνει τα χεράκια της, μικρή μου αγαπημένη,

μια γυναικούλα, κι ένα της χάδι καθώς του βάνει

του παίρνει από το μέτωπο τ' αγκάθινο στεφάνι.

Κι ακούοντας το παιδάκι του γλυκά να λέει: Πατέρα,

ξεχνάει τις πίκρες που άπονα τόνε ποτίζει η μέρα.

ΙΩΣΗΦ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή: Ποίηση Μεσοπολεμική