Μίλτος Σαχτούρης-Οι τρεις εραστές

Στις βραδινές βρεγμένες στράτες

αχνίζει ένα φως θαλασσί

πλατύ χέρι στην καρδιά

βήματα ερειπωμένα

τρεις εραστές διαβαίνουν απ’ τα χέρια πιασμένοι.

Ο πρώτος…

Κρέμασε σ’ ένα δέντρο την αγάπη του

τα μεσάνυχτα προσεύχεται κάτω απ’ το δέντρο

να κατέβει η αγάπη πιασμένη απ’ τα φύλλα

να κοπάσει η πλημμύρα των φύλλων που λιώνουν

τα δάκρυά του στο χώμα τα πίνει ένας σκύλος

η αγάπη στα κλαδιά τον πετροβολάει

το δέντρο ουρλιάζει ο αγέρας ο σκύλος.

Ο δεύτερος…

Χάρισε την αγάπη του σ’ έναν τρελό βιολιστή

ο τρελός την επήρε τραγούδι

βρέχει ο ουρανός λουλούδια νομίσματα

αντηχούνε οι δρόμοι τ’ ολέθριο βιολί

της αγάπης το τραγούδι το’χουν μάθει τώρα όλοι

με χείλια σφιχτά μελανά το σφυρίζουν

μόνο αυτός δεν το ξέρει.

Ο τρίτος…

Έκανε την αγάπη του καράβι

την κατευόδωσε στις τρεις θάλασσες

τώρα έγινε πάλι παιδί

σιάχνει πύργους με άμμο

και μαζεύει χαλίκια κοχύλια

και προσμένει να γυρίσει ξανά

το καράβι η αγάπη.

Στην καρδιά τους έχουν κι οι τρεις χαράξει ένα δέντρο

ένα βιολί σιμά στ’ αυτί θα τους τρελάνει

κι ο καπετάνιος παίζει στο βυθό με τα κοράλλια.

Η Λησμονημένη, 1945