Κάθε πρωί
κάθουμαι μόνη
στο κατώφλι μου.
Σπυρί-σπυρί μαζεύω
τις παληές καλημέρες σου
για να φτιάξω τον ήλιο.
Κάθε βράδι
αγκαλιάζω τα λόγια σου
κι αποκοιμιέμαι.
......................................................................................................................................................................
Έλα κι απόψε
να μοιραστείς το ψωμί
και τις έγνοιες μου
Το φεγγάρι θ’ αργήσει
Μεσάνυχτα.
Θα σε νοιώσουν τα χέρια μου.
Θα σ’ αγγίξουν τα χέρια μου.
Έλα απόψε.
......................................................................................................................................................................
Τα χρόνια σου
μικρά παιδιά
στα γόνατα μου βύζαξα ελπίδα.
----
Κηδεύω τις μέρες μου.
Λένε πως έρχεται η άνοιξη
με ανθοδέσμες φως
με το νερό της λησμονιάς.
Κηδεύω τις μέρες μου
μ’ ανθοδέσμες φως.
Το νερό της λησμονιάς
δεν μπορώ να το πιω.
--
Σταυρώστε με.
Δεν είμαι ταίρι κανενός.
Δεν έχω ταίρι.
Το μαρτύριό μου σέρνω ολομόναχη.
Σταυρώθηκα μόνη μου.
Δεν μπορείτε να με σταυρώσετε.
Δεν έχω χέρια.
Απόμειναν τα χέρια μου μαζί του
να χαϊδεύουν τα πόδια του.
Είχα αδέρφια.
Τα ξέχασα.
Δεν έχω ταίρι.
Σταυρώθηκα μόνη μου
Μη με ξεχνάτε.
......................................................................................................................................................................
ΙΙΙ
Πάρε στα χέρια σου πηλό
για να σου δείξω
πόσο τρυφερή είναι η καρδιά μου
Αστράφτει μεσ’ στα μάτια σου
ζεστός αγέρας
Πρέπει να πετάξουμε τα ρούχα μας
για να μας βρει η γωνιά του δρόμου
απλούς και γυμνούς
έγινες τόσο ανάλαφρος…
Όλα παραταγμένα
απ’ τη μεριά της ανατολής.
ΙV
Αγριοπερίστερο
πεσμένο απ’ τη φωλιά του
η λέξη που δε σου είπα
Η λέξη πούγινε σιωπή και κοχύλι
Όπως όταν χαϊδεύεις
αγαπημένο μάγουλο
μια φλεβίτσα που τρέμει
στα δάχτυλά σου
Σου χάρισα δυό μενεξέδες
για να σου δείξω αυτό που λάμπει
ανάμεσα στα χείλη μου που σωπαίνουν
Ανάβει μια φωτιά
με τη σιωπή
μεσ’ στην αυλή μας
Όταν ανθισ’ η μυγδαλιά μας
θα σου μιλήσω.
ΙΙΙ
Ζήτησες το σκαμνί μας
ν’ ακουμπήσεις τις άδειες σου παλάμες
Δε γνωρίζουμε τη φωνή σου
δε γνωρίζουμε τη ματιά σου
Τη νύχτα στα σοκάκια μας
ο αγέρας σφάλει τα παράθυρα
Πες το μυστικό σου
με κόκκινη μπογιά
στον τοίχο της αυλής μας
Το μυστικό σου
με κόκκινη μπογιά
στον τοίχο της αυλής μας
Το μυστικό σου
στα μεγάλα μας μάτια
Πίσω απ’ τα κυπαρίσσια
χαμογελάει
το νιο φεγγάρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου