Οι βάτραχοι διψούν
τα κοράκια πεινούν
κι η φωνή των γλάρων
που ο αγέρας έδιωξε από τη θάλασσα
είναι φωνή φόβου –
αυτή με συγκινεί.
Αλλού η γης πολύ διαφέρει
δεν ακούγονται βατράχοι
δεν ακούγονται κοράκια
το χώμα εφοδιάζεται εκεί με ασφοδέλους
τρέμουν όταν τα χτυπά ο άνεμος.
Όπου κι αν πάω αναγνωρίζω την κατεύθυνση των δρόμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου