Χαριτίνη Ξύδη-Μαρία Κάλλας

 Mαρία,

έχεις να επιλέξεις ανάμεσα

στα πνιγμένα κορίτσια και τα ρόδινα

ακρογιάλια του Παπαδιαμάντη.

Γι’ αυτό σφίγγεις τις γροθιές σου

μέχρι να γίνουν δύο μικρά μεθυσμένα ζώα.

Σφραγίζεις όλα τα πηγάδια.

Στην επιστροφή

βρίσκεις το σπίτι σου χωρίς τοίχους.

Στο κέντρο του κάθεται μια αράχνη·

μέσα στους ταφτάδες και τα πέπλα

που υφαίνει χορεύει ζαλισμένος

ο Άγιος Πεταλούδα του Σαχτούρη.

Φυσικά το φεγγάρι είναι μια πιθανότητα.

Στην καλύτερη περίπτωση

το δράμα της ουτοπίας που κληρονόμησες

υποκαθιστά το παράδοξο μιας ημιτελούς

αγιογραφίας κατά την αποκαθήλωση.

Πάλι λοξά ο Πουτσίνι

κι ο πολύχρωμος μικρόκοσμος των εντόμων

να γλιστρά στο ασώματο των ονομάτων.

Τέλος και παίγνιο πληρωμένα άπειρες φορές.

Ώσπου μια θαυμάσια νύχτα

θα σωθείς από ένα λεπιδόπτερο

ή δεν θα περιμένεις καν να γεράσεις.

Κι όταν θα έχουν εξαφανιστεί όλοι

-τεθνεώτες και ζώντες-

θα πιεις το δηλητήριο αυτής της ερημιάς

και θα πεθάνεις.

Λιτλ Μπόι, Εκδόσεις Μετρονόμος