Τάσος Γαλάτης-Η ασημένια Γορτυνία

Τότε τα δάχτυλά σου

αγκύλωναν στην κιμωλία μελανιασμένα

μα εγώ πάνω στην έδρα

σμαλτοχυμένη και άσπιλη

τη Γορτυνία πάλι σου έταζα

στο ασήμι χαραγμένη και το φίλντισι

σαν τα παλιά εικονίσματα

που δούλευαν οι χρυσικοί απ' τη Στεμνίτσα.

Εθόλωνε το Μαίναλο

κι απ' τη Λινίσταινα ώς τη Ζάτουνα

το Χρυσοβίτσι και το Δίρρεμα

τα παλληκάρια τα καλά μάς έγνεφαν

να πάρουμε τα κλέφτικα λημέρια.

Βγαίναμε τότε τυφλωμένοι στις πλαγιές

και ψάχναμε τις δρασκελιές τους μέσ' στα χιόνια'

παραπατούσα κι έχανα τα χνάρια σου

σ' ανήμερο χορό με σέρναν οι νιφάδες,

κι ο Μάρτης μ' εύρισκε να κρύβομαι

έρμος και σκοτεινός λαγός

στους παγωμένους μπαρουτόμυλους της Δημητσάνας.

Τα χαράγματα, Πλέθρον 1986

Αναδημοσίευση από τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη