Νικηφόρος Βρεττάκος-Η Ζωή

Όλα αυτά ήταν ωραία.

Σύννεφα που χαμήλωναν ή κατολίσθαιναν,

γκρεμνά λαμπερά που σχημάτιζαν

οι τεθλασμένες γραμμές των κεραυνών στον αιθέρα,

αλλαγές και διαλείμματα με διάφανα, ωραία,

διαυγή η μουντά, παράδοξα χρώματα.

Όλα αυτά ήταν ωραία.

Όλη αυτή η διαδρομή σε μυθώδη τοπία·

καταστάσεις του πόνου που μοιάζαν με όρη

υψηλά, αλλεπάλληλα. Η διαρκής μου πορεία,

η διαρκής μου αντίσταση, η διαρκής μου ελπίδα,

η παλάμη στο μέτωπο ν’ αναγγείλω ένα άστρο

που δεν θα ανέτελλε· τα εμπόδια, το σκόνταμμα,

το πέσιμο μπρούμυτα πάνω στο χώμα,

η φωνή για βοήθεια κι η ποίηση

που τρέχει απ’ του τρύπιου μου πλευρού το λουλούδι.

Όλα αυτά ήταν ωραία.

Η ζωή: ένας διάδρομος μέσα στην άβυσσο,

ο χρόνος σχισμένος· ένας εξώστης,

ένα παράρτημα του θανάτου η ζωή, ένα όνειρο

στερεό και ρευστό, απατηλό και γιγάντιο.

Εκστρατεία σ’ ένα διάδρομο

που έλαβα μέρος και πέφτω όπου νάναι,

κοιτάζοντας πάνω μου το αίνιγμα ανάσκελα.

Τώρα, που ακόμη δεν έχει νυχτώσει και κάθομαι

και το σκέφτομαι και θυμάμαι, αλήθεια:

Όλα αυτά ήταν ωραία.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ: Ποιήματα 1967-1970, 1972