Γιάννης Κοντός-Η φωτογραφία

Ο καφές του φαρμάκι.

Το ίδιο και το τσιγάρο.

(τα ήπιε και τα δυο σαν δόση)

Κοίταξε έξω.

Έβρεχε.

Ένα ρεμπέτικο δυνάμωνε τη βροχή.

«Τρεις σταγόνες δηλητήριο

να μου έριχνες απόψε στο πιοτό»

Τράβηξε την ξανθιά Ελένη

από τις μασχάλες, και τη σεργιάνισε

σ’ όλο του το κορμί.

Ένα χρυσόψαρο κολυμπούσε

μες στο κεφάλι της.

Την άφησε στο πάτωμα απότομα.

Το νερό χύθηκε. Το χρυσόψαρο σπαρταρούσε.

Μπήκε στο άλλο δωμάτιο

να εμφανίσει κάτι φιλμς από

την τελευταία παρέλαση.

Τον ενδιέφερε μια φωτογραφία:

Ένας καβαλάρης μ’ ένα μωβ λουλούδι

στο στόμα.

Δεν τα κατάφερε όμως στην εμφάνιση.

Έβαλε παραπάνω απ’ το κανονικό φως.

Το ’νιωθε. Έχασε τον έλεγχό του.

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι,

επτά, οκτώ, εννιά.

Έδωσε μια κι άνοιξε όλα τα παράθυρα.

Αρνητικό, θετικό, ο καβαλάρης με το λουλούδι.

Φύγανε όλα.

Γύρισε και βρήκε να κεντά

το ψόφιο χρυσόψαρο στο στήθος της.

Γιάννης Κοντός, Περιμετρική, Κέδρος 2000.