Alfonsina Storni-Τρία ποιήματα

 ΦΟΒΟΣΟΥΝ ΤΗ ΘΝΗΤΗ ΜΟΥ ΣΑΡΚΑ

Φοβόσουν τη θνητή μου σάρκα και μέσα της έψαχνες
την αθάνατη ψυχή. Για να τη βρεις, μου άνοιγες
πληγές μεγάλες με λέξεις σκληρές.
Τότε έγερνες πάνω τους εισπνέοντας,
φριχτέ, την οσμή του αίματος μου.

***

ΤΑΞΙΔΙ

Σήμερα το φεγγάρι με κοιτά
αχανές και λευκό
Είναι το ίδιο με χθες,
το ίδιο με αύριο.
Όμως είναι ένα άλλο που ποτέ
δεν ήτανε τόσο μεγάλο και χλωμό
Τρέμω όπως τα φώτα
τρέμουνε πάνω στα νερά.
Τρέμω όπως στα μάτια
συνήθως τρέμουν τα δάκρυα
Τρέμω όπως στις σάρκες
ξέρει η ψυχή να τρέμει.
Α, το φεγγάρι κουνά
τα ασημένια χείλη του.
Α, το φεγγάρι που είπε
τις τρεις παμπάλαιες λέξεις
«Θάνατος, μυστήριο αγάπη»,
Α, λιώνουν οι σάρκες μου.
Πάνω σε σάρκες νεκρές
κυρτώνει η ψυχή μου.

***

ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ

Τη νύχτα ετούτη δυο λέξεις συνηθισμένες
μου ψιθύρισες στ΄ αυτί… Δυο λέξεις, κουρασμένες
επειδή ειπώθηκαν. Λέξεις που γίνηκαν
στην παλαιότητά τους ολοκαίνουργιες.

Δυο τόσο γλυκές λέξεις που καθώς η σελήνη
γλιστρούσε μέσα απ’ τα κλαδιά
στο στόμα μου σταμάτησε. Τόσο γλυκές λέξεις
που πασχίζω να μείνω ακίνητη, μη γκρεμιστεί
ένα μυρμήγκι που κάνει βόλτες στον λαιμό μου.

Δυο τόσες γλυκές λέξεις -που χωρίς να θέλω λέω:
ω, τι όμορφη η ζωή!
Τόσο γλυκές και τόσο καθησυχαστικές
που αρωματικά έλαια στο κορμί μου απλώνονται.

Τόσο γλυκές και τόσο όμορφες
που νευρικά, τα δάχτυλα μου
πάνε προς τα ουράνια όμοια με ψαλίδια.
Αχ, τα δάχτυλα μου θα ήθελαν
να κόψουνε αστέρια!

*Από το βιβλίο “Αλφονσίνα Στόρνι, Ποιήματα”, Εκδόσεις Θράκα. Μετάφραση: Στέργιος Ντέρτσας.

Αναδημοσίευση από: https://tokoskino.me/2017/12/16/%CE%B1%CE%BB%CF%86%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%81%CE%BD%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/