Χίλια επτά. Τότε γεννήθηκα.
Η νύχτα που με κυοφόρησε χρειάστηκε καισαρική τομή και πέθανε μετά από τη γέννα.
Είχα στα πόδια στόματα πολλά και θήλαζα χώμα καιρό.
Κατοπινά, όπου κι αν πάγαινα μου λέγαν πως η κεφαλή μου είχε στήμονες (εγώ δεν μ’ είχα ιδεί ποτέ και τους επίστευα) και τα μαλλιά μου ήταν κόκκινα, ίδια γαρύφαλλο.
Άρεσα των εντόμων πιότερο. Με φεύγαν οι γυναίκες. Δεν έσμιξα μαζί τους.
Παιδιά, όσα είχα, τ' απόκτησα με κάνα δυο περαστικές βροχές και δεν τα ξαναείδα. Ή και μπορεί να μην τα αναγνώρισα…
Σεργιάνισα πολύ καιρό ανάμεσο κηδείας κι επανάστασης.
Αλλά μου λένε αυτή
είναι η μοίρα των γαρύφαλλων.
Άλλο δεν έχω τίποτα να πω για τη ζωή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου