Γεράσιμος Δενδρινός-Βήματα σε λιθόστρωτο (απόσπασμα)

Είναι η σειρά μου να μιλήσω. Πριν, κάνοντας λόγο για το έτος 2190, ζήτησες να μάθεις για την τύχη του ζευγαριού που είναι και συγγενείς σου, της Μπιάνκας και του Βιτόριο, τα στοιχεία των οποίων ψάχνεις επίμονα εδώ και τρία χρόνια στ’ αρχεία. Σχετικά όμως με το έτος, έχεις πέσει ολότελα έξω. Το 2195 είναι το πραγματικό.

Ζούσαν στην «Πόλη Ένα», στον έβδομο ουρανοξύστη απ’ τους δέκα κατασκευασμένους με αστρική σκόνη, διάσπαρτους τότε στον τομέα Ζ-22. Την εποχή εκείνη, αν θυμάσαι καλά, στην περιοχή Ολτένια είχαμε Πόλεις-Κράτη, όπως στην αρχαιότητα – αυτή ήταν και η απόφαση της Επιτροπής Χέρκουλες. Εκείνοι μένανε στον 108ο όροφο κι εγώ στον αμέσως επόμενο. Κάθε ουρανοξύστης αποτελούσε και μια ξεχωριστή πόλη με κάθε λογής ανέσεις. Οι δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες εργαζόμασταν ήταν υπόγειες. Δουλεύαμε μέσα σε δυνατό φως που αιχμαλωτιζόταν στην επιφάνεια από τεράστιους συλλέκτες ηλιακών ακτίνων. Κατά τις ώρες εργασίας, αόρατες κάμερες επόπτευαν την κάθε μας κίνηση.

Επάνω η γη ήταν κατάφυτη, όπως και σήμερα, και γεμάτη ζώα ωφέλιμα στον άνθρωπο, εκτός από τ’ αρπακτικά και τα γηραιά θηράματα, που τα είχαν απομονώσει μίλια μακριά, στην τεχνητή νησίδα Νόξις. Ελπίζω να θυμάσαι ακόμα εκείνον τον αέρα που έπνεε όταν ο ήλιος έγερνε προς τη δύση του, κι ανάβανε αιφνιδίως οι μεγάλοι προβολείς σε όλο το δάσος. Η δυνατή πνοή του συνέπαιρνε τα δέντρα και τους θάμνους. Κι όσο για τα ζώα, αυτά ησύχαζαν, φοβισμένα κι αποσυρμένα στα πιο απρόσιτα μέρη.

Ο Mens Prudens ήταν ένα κτίριο στην κορυφή του μοναδικού, κεντρικού λόφου, όπου διέμενε το Στρατηγείο Φόρτιτερ. Από κει δεσμίδες φωτός, σε άτακτα χρονικά διαστήματα, έπεφταν πάνω σ’ όλη την «Πόλη Ένα». Μ΄ αυτό το σκανάρισμα, ικανό να διαπερνά ακόμα και τις πιο σκληρές επιφάνειες, πολύ δύσκολα μπορούσε να ξεφύγει κάτι αδήλωτο κι αδιευκρίνιστο, έμψυχο ή άψυχο. Οι κινήσεις μας ήταν λοιπόν ανά πάσα στιγμή προσβάσιμες, και η τιμωρία επιβαλλόταν και για ασήμαντα παραπτώματα, αρκεί να είχες παγιδευτεί από τις ακτίνες όταν έκανες κάτι άλλο που παραβίαζε τους καθημερινούς κανόνες, όπως π.χ. τις καθορισμένες ώρες του φαγητού και του ύπνου. Επίσης, μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας ή έκπληξης για κάτι συνηθισμένο ήταν ικανή να σε εκτοπίσει επί μήνες στο γυάλινο οίκημα, όπου η υψηλή θερμοκρασία έκανε αφόρητη την καθημερινότητα. Ξέρεις πως οι αντίθετοι στην πολιτική και στον τρόπο ζωής των Σέσοστριν, που τους είχαν πολεμήσει, εξαχνώνονταν αμέσως, κι ας πιστεύαμε τότε πως είχαν μεταφερθεί σε άλλο γαλαξία ή πλανήτη – εξαφανίζονταν ως νεκροί διά παντός. Αλλά αρχίσαμε να λέμε για τη Μπιάνκα και τον Βιτόριο και πήγαμε αλλού…

Γεράσιμος Δενδρινός, «Βήματα σε λιθόστρωτο», εκδ. Διάπλαση