Jorge Cáceres-Τα φιλιά

Τα φιλιά ανάμεσα στα φύλλα

Εις μνήμην

Των πουλιών που μάγεψαν τ’ αστέρια στην κόψη επάνω των φτερών τους

Για κάθε κραυγή εράμφιζαν τα βότσαλα του ήλιου

Οι τοίχοι που τους δίνουνε γνώριμα σχήματα

Και χειρονομίες που αντανακλούν των χειλιών το κλίμα

Στο δρόμο των τελευταίων φιλιών

Ή στον αντίλαλο του γέλιου της θάλασσας.

Με καθεμιά απ’ τις πηγές που διαλύονται στα φύλλα

Με κάθε μάτι αχόρταγο

Με καθεμιά από τις μεγάλες εγκαταλελειμμένες ερήμους

Μόνος μου εγώ τη δίψα μου μοιράστηκα.

Στο προσκέφαλο των δέλτα

Στα μοναστήρια που κρέμονται απ’ τα δέντρα

Του καλού καιρού επιλέγω τα γράμματα

Τα μόνα που μου έχουν απομείνει γυμνά

Στο κάτω μέρος των ζυγών από ερμίνες

Σε όλη την ακτογραμμή έως πέρα-πέρα

Σε όλον τον αέρα

Σε όλη την κοσμοχαλασιά

Όταν ακούω τα πρώτα-πρώτα κοραλλιογενή δέντρα να χτυπάνε κάτω από το δέρμα που ξέρω με ποιόν τρόπο εγώ θα το κρατάω δικό μου.

Jorge Cáceres (1923-1949)

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής