Νυχτερινό γιά τήν Ἀγγελική
καθώς τό χορεύαμε στοῦ «Πλανόδιου» τά χρόνια
Μέ δυό βήματα τό αὔριο νά ζυγώσεις
καί ἕνα πίσω σκιά τοῦ χθές νά σ'ἀναπλάθει
ρόδο ἀσύγκριτο πού σοῦ 'κρυβε ἕνα ἀγκάθι
κι εἶναι γιά τοῦτο πού θά πρέπει νά ματώσεις,
θά φτάνω νύχτα μέ δοκίμια γιά διορθώσεις
νά᾿ναι οἱ σελίδες πού μᾶς μένουν δίχως λάθη
πού ὅταν μιλοῦν γιά τ᾿ ἀσυγχώρητα τά πάθη
νά ὑπάρχει ἀγἀπη νά διορθώνει διά ζώσης.
Σεμνή στῆς ποίησης τό τρομερό θρανίο
δέν ἔδωσες στόν ἄγριο κόσμο λευκή κόλλα
τοῦ καθημερινοῦ σάν ἔκαμες ταμεῖο
πού τά μικρά καί ταπεινά τ᾿ ἁγιάζει ὅλα,
ὅλον τόν κύκλο ἀπ᾿ τῆς ζωῆς τό πρῶτο φλέρτ
ὥς τό βαρύ τό βραδινό silver alert.
Γιάννης Πατίλης, Σονέτα μέ σημαία εὐκαιρίας (ἐγκώμια καί ψόγοι ἐκ τοῦ ἰδιωτικοῦ καί δημοσίου βίου), Παρασκήνιο, Ἀθήνα 2022, σ. 31.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου