Είπες: θα μείνω μόνη μου στον τάφο που με ζώνει
και θα'μαι τ'αγριολούλουδο κ η πιο ανθερή ανεμώνη,
μα όταν αγρίκησες ξανά το γέλιο του θανάτου
σωριάστηκες σαν έλατο στο κρύο ανάβλεμμά του
Κ' είπες: Μη φεύγεις, Έρωτα κι εσύ, ω Ζωή μου, στάσου
σαν το σπουργίτη στο γυμνό τ'ακρόκλωνο του δάσου,
μα ήταν αργά κι απόμεινες, όπως ζητούσες, μόνη
στους τάφους γύρω η πιο γλυκιά κ' η πιο ανθερή ανεμώνη.
Π.Ταγκόπουλος
Γυρίσματα στο ξέφωτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου