Κάποτε ξεκίνησαν κι αυτοί με όνειρα μεγάλα: να παίξουν Μότσαρτ, Μπετόβεν, Σοπέν
σε αμφιθέατρα, κατάμεστα από κόσμο,
την επομένη να διαβάζουν κριτικές
για το ταλέντο τους. Και άλλα.
Τώρα, τι κι αν ξεπέσαν σ' αυτό
το φτωχικό, παραθαλάσσιο κέντρο,
με μια φτηνή τζαζ, ξενυχτώντας
πάνω από ταμπούρλα, τραγουδώντας
τα τραγουδάκια της εποχής
–στο πιάνο μια γριά-φώκια τους συνοδεύει–
τι κι αν μένουν μετά τη μία να τους ακούν
οι άδειες καρέκλες, τα άδεια τραπέζια
τ’ αδιάφορα νυσταγμένα γκαρσόνια...
Υπάρχει πάντα η θάλασσα να δέχεται
ακούραστα, τα κουρασμένα όνειρά τους.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Βασίλης Βασιλικός: Τα Ποιήματα (2006), Ενότητα: [Τα προεφηβικά (1948-1951) – Σαπφώ (1950-1951)].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου