Vladimir Mayakovsky - Σύννεφο με παντελόνια [Πρόλογος]

Τη σκέψη σας που χάσκει

στη γλίτσα του μυαλού σας,

σαν λιπαρός λακές

σε λιγδωμένο καναπέ

με το αιμόφυρτο κουρέλι της καρδιάς μου

θα την τσαντίζω, μέχρι

που να χορτάσω θράσος

φαρμάκι κι αλητεία.

Ούτε μιαν άσπρη τρίχα δεν έχω στην ψυχή.

Σεβάσμιας συγκατάβασης

γήρας σεπτό ούτως ειπείν στερούμαι!

Βροντά η φωνή μου έως

τα πέρατα του κόσμου

και προχωρώ – ωραίος

στα είκοσι και δυο μου.

Ο έρωτας των τρυφερών

υπάρξεων: βιολί - λαλεί

κι ο έρωτας των άξεστων

βαράει ταμπούρλα.

Όσο για μένα, ποιος μπορεί

τα μέσα έξω να γυρίσει,

κι ολόκληρος σε δυο

χείλη να μεταμορφωθεί!

ελάτε να σας μάθω –

σεις η Μπατίστ -Ω!- σαλονάτη

σεις των αγγέλων

η πρώτη γραμματεύς

και σεις που ξεφυλλίζετε

Αργά-αργά τα χείλη

σαν όπως μάγειρας τσελεμεντέ.

Θέλετε –

Θα είμαι αγρίως σαρκικός

-δίνοντας στον παράδεισο καινούργιο τόνο-

ή αν προτιμάτε-

θα είμαι άκρως τρυφερός,

όχι αρσενικός –

αλλά ένα σύννεφο με παντελόνια.

[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ]