Μπόχα βρεγμένου κάρβουνου, πολιτικοί
ο ----ης και ο ---ας, οι καρποί τους δεμένοι
στους αστράγαλους,
Στέκονταν εκεί, ξεβράκωτοι,
πρόσωπα ζωγραφισμένα στα κωλομέρια,
μάτια ορθάνοιχτα στα τεράστια κωλομέρια,
θάμνοι ίσα κάτω τα γένια τους,
κι απευθύνονταν στις μάζες
με τις κωλοτρυπίδες τους
απευθύνονταν στα πλήθη μέσα στον βόρβορο,
σαύρες, γυμνοσάλιαγκες, σκουλήκια,
και μαζί τους ο -----ου,
μια απόλυτα λευκή πετσέτα φαγητού
χωμένη κάτω απ’ την ψωλή του,
και ο ----ος
που δεν του άρεσε καθόλου μα καθόλου
η γλώσσα της πλεμπάγιας,
καλοσιδερωμένα -πάντα ωστόσο λαδωμένα- κολάρα
τυλιγμένα γύρω στα πόδια τους,
το δέρμα όλο σπυριά και τρίχες
να ξεχειλίζει απ’ τα κολάρα,
κερδοσκόποι βρικόλακες πασαλειμμένοι με σκατά,
και πίσω τους ο ----ας και οι επενδυτές
να τους μαστιγώνουν με ατσάλινα σύρματα.
Και οι προδότες της γλώσσας
ο ----ου κι η συμμορία των εφημερίδων
κι οι πληρωμένοι ψεύτες
οι ανώμαλοι, οι ανώμαλοι της γλώσσας,
οι ανώμαλοι, που έφραξαν με τη λάσπη
του χρήματος κάθε χαρά απ’ τις αισθήσεις
σκούζοντας, κοτέτσι σε τυπογραφείο,
και να χτυπούν οι πρέσες,
να φυσάει σκόνη κι αδέσποτα χαρτιά,
βρώμα, ιδρώτας, σαπισμένα πορτοκάλια,
κοπριά, ο τελευταίος βόθρος της ανθρωπότητας,
μυστήριο, διοξείδιο του θείου,
οι δειλοί, να ωρύονται·
να βουτάνε κοσμήματα στον βούρκο,
και να σκούζουν πως τα βγάζουν λερωμένα·
σαδίστριες μανάδες να οδηγούν τις θυγατέρες τους
στο κρεβάτι της παραλυσίας
γουρούνες να τρώνε σκουπίδια
και πάνω εκεί η επιγραφή
πάνω εκεί: ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Γιώργος Μπλάνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου