Συχνά όταν παίζεις μουσική, ω μουσική μου,
Στο ξύλο το μακάριο που γλυκά αντηχεί,
Τα τρυφερά σου δάχτυλα την ακοή μου
Θέλγουν, κι ορίζεις συγχορδία αρμονική,
Τότε φθονώ αυτά τα πλήκτρα που πηδάνε,
Για να φιλήσουνε το χέρι σου το αβρό,
Κι ενώ τα χείλη μου τέτοια σοδειά ζητάνε,
Πώς ντρέπονται που ‘ναι το ξύλο τολμηρό.
Για να σ’ αγγίξουνε, θ’ αλλάζανε τη θέση
Με του οργάνου τα πλήκτρα τα χορευτικά·
Το μαλακό σου χέρι πάνω τους πώς τρέχει,
Τα ξύλα είναι απ’ τα χείλη μου πιο τυχερά.
Αφού τα λάγνα πλήκτρα έτσι ευτυχισμένα,
Τα χέρια δώσε τους, τα χείλη όμως σε μένα.
Μετάφραση: Ερρίκος Σοφράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου