Χάιδεψε με τ’ αντίφεγγό σου, αποσπερίτη,
το πρόσωπο της κόρης π’ αγαπώ,
μου ‘πε πως θα κοιμάται, αλλά το σπίτι
κοίτα πως λάμπει μες στο φως το χαρωπό.
Ίσως και να χορεύει, ποιος το ξέρει,
τους όρκους ποιος πιστεύει τώρα πλια,
θαρρώ τη βλέπω, σπλαχνικώτατό μου αστέρι
να γέρνει μες σε κάποιαν αγκαλιά.
Κι αν ξεγελιέμαι, κι αν εκείνη είν’ άλλη,
ποιος ξέρει αυτή με ποιον κρυφομιλεί,
η σάλα του σπιτιού είναι μεγάλη
κι οι καλεσμένοι είναι πολλοί…
Τι κρύο, αλήθεια, απόψε, ω, τι κρύο
τα λόγια μου, θαρρώ, τα τραγουδώ,
βλέπω κι εσύ πως φεύγεις, άστρο θείο,
όμως εγώ θα μείνω ακόμα εδώ.
Αlgernon Charles Swinburne, 5 Απριλίου 1837 - 10 Απριλίου 1909)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου