ΖΩΗ
Ποιος να σκαρφίστηκε άραγε
Μια τέτοια φάρσα.
Χρυσή κασετίνα
Γεμάτη ως απάνω
Μ’ αγκάθια
Και χώματα.
Η ΜΟΥΜΙΑ
Εκείνο
Το μικρό παιδί
Που κάποτε
Ήσουν.
Θαμμένο
Τυλιγμένο με φασκιές
Στη ζωντανή σαρκοφάγο
Του νέου σου
Σώματος.
ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ
Δες πόσο μίζερη καμιά φορά η γλώσσα
Πόσο αχάριστη.
Το πιο μεγάλο δώρο
Το ανταπέδωσε
Με το μικρότερο
Μικρό της ρήμα:
«Ζω».
Πηγή: Αντώνης Φωστιέρης, Θάνατος ο Δεύτερος, εκδ. Καστανιώτη, 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου