Hilda Doolittle (H.D.)-Tρία Ποιήματα

ΕΛΕΝΗ

Όλη η Ελλάδα αποστρέφεται

τα ήρεμα μάτια στο λευκό το πρόσωπο,

τη στιλπνότητα, σαν της ελιάς

εκεί όπου στέκεται,

και τις λευκές παλάμες.

Όλη η Ελλάδα ψέγει κι εχθρεύεται

το ωχρό το πρόσωπο όταν χαμογελάει,

μισώντας το ακόμα πιο βαθιά

σαν γίνεται ωχρότερο και πιο λευκό,

αναθυμούμενη του παρελθόντος θέλγητρα

και περασμένες έχθρες.

Η Ελλάδα κοιτάζει, ασυγκίνητη,

την κόρη του Θεού, γέννημα αγάπης,

το κάλλος των δροσερών ποδιών

τα λεπτότατα γόνατα,

θα μπορούσε αλήθεια την κόρη ν’ αγαπήσει,

μόνο αν την εναπέθετε

ως στάχτη λευκή ανάμεσα στα κυπαρίσσια.

∗∗∗

ΑΝΑΤΕΛΛΟΥΣΑ ΣΕΛΗΝΗ

Θα λάμψεις πάνω στη θάλασσα;

Θα εξακοντίσεις του δόρατός σου την αιχμή

Προς την ακτή;

Κι εμείς ποια νότα να αρθρώσουμε;

Ένα τραγούδι έχουμε

Στην ακροθαλασσιά τα βέλη μοιραζόμαστε -

Κι η χαλαρή χορδή αντηχεί τη νότα μας:

Ω πέταγμα,

Σύρ’ την γοργά μες στο τραγούδι μας.

Ότι έξοχη είναι,

Με μέτρο σύγκρισης τα πεύκα τη μετράμε.

∗∗∗

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ Ο ΑΝΕΜΟΣ

Ποτέ ξανά ο άνεμος

δεν θα σ’ αγαπήσει,

και η βροχή ποτέ ξανά.

Ποτέ ξανά

δεν θα σε βρούμε δυνατά να λάμπεις

μέσα στο χιόνι και στον άνεμο.

Το χιόνι έλιωσε,

το χιόνι πάει,

κι εσύ πέταξες:

Σαν πουλί ανυπότακτο,

σαν φως απ’ την καρδιά μας,

έφυγες.

Hilda Dollittle (1886-1961)

Mετάφραση: Άννα Κουστινούδη

Πηγή:https://www.romipublications.com/blog/categories/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%85%CE%BF%CE%B8%CF%81%CE%B1%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82