Σεζάρ Βαγιέχο-Θεός

Νοιώθω ότι ο Θεός ταξιδεύει πολύ μέσα σε μένα,

με τη δύση του ήλιου και με τη θάλασσα.

Μαζί περπατάμε. Σκοτεινιάζει.

Μαζί σκοτεινιάζουμε. Σαν ορφανά …

Αλλά νοιώθω το Θεό. Κι αυτό δίνει ένα ωραίο χρώμα

στη ζωή μου. Είναι ευγενικός και λυπημένος,

σαν αυτούς που φροντίζουν τους ασθενείς’

ψιθυρίζει με μελαγχολική γλυκύτητα σαν του εραστή.

Η καρδιά του πρέπει να τον πονάει πολύ.

Ω, Θεέ μου, μόλις ήρθα σε σένα,

σήμερα, που αγαπώ τόσο πολύ σ’ αυτό το λυκόφως’ σήμερα,

που με την ψευδή πλάστιγγα σε κάποια στήθη,

μετρώ και θρηνώ την εύθραυστη Δημιουργία.

Κι εσύ, γιατί θρηνείς … εσύ που αγαπάς

με την απέραντη καρδιά σου που στροβιλίζεται;

Είσαι καθαγιασμένος, Θεέ μου, γιατί αγαπάς πάρα πολύ’

γιατί ποτέ δε χαμογελάς’ επειδή πάντα η καρδιά σου

πρέπει να πονάει πολύ.

Μετάφραση: Νέλλη Μαρτίνου

http://rosemarieberger.com/2009/05/27/cesar-vallejos-god/ (στα αγγλικά, σε μετάφραση Robert Bly)

http://www.nidodepoesia.com/valledios.htm (στα ισπανικά)

Ο Σέσαρ Βαγιέχο (César Abraham Vallejo Mendoza, 16 Μαρτίου 1892 - 15 Απριλίου 1938) ήταν ένας περουβιανός ποιητής, συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος.