Το ολόχρυσο κορίτσι
λουζόταν στη βρυσούλα,
και τα νερά εχρυσίζαν.
Κλαριά μαζί και φύκια
σκιά τού έκαναν στον ίσκιο,
και τ’ αηδονάκι ελάλειε
στην κορασιά την άσπρη.
Η νύχτα φως φορούσε –
κακιά, θολή πλατίνα·
βουνά γυμνά τριγύρω,
κι αγέρας μαύρος φύσαε.
Η κόρη μουλιασμένη,
κορμάκι στο νερό άσπρο:
μια φλόγα υγρή που ανάβει.
Αγνό το χάραμα ήρθε
με χίλιες αγελάδες –
ψυχρό, σαβανωμένο,
γιρλάντες στολισμένο.
Με δάκρυα το κορίτσι
λουζότανε στις φλόγες
και τ’ αηδονάκι εθρήναε
με τα φτερά καημένα.
Το ολόχρυσο κορίτσι
λευκό είταν βρυσοπούλι,
και τα νερά εχρυσίζαν.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Πηγή: https://alonakitispoiisis.blogspot.com/2008/07/blog-post_01.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου