Η σωματική γέννηση, αν σκεφτούμε την ανθρώπινη, δεν είναι καθόλου καθοριστική και μοναδική πράξη όπως φαίνεται να είναι... Από πολλές απόψεις το βρέφος μετά τη γέννηση δεν διαφέρει από το βρέφος πριν από τη γέννηση. Δεν μπορεί να αντιληφθεί τα εξωτερικά ερεθίσματα, δεν μπορεί να ταΐσει τον εαυτό του. Εξαρτάται πλήρως από τη μητέρα και θα χαθεί χωρίς τη βοήθειά της. Στην πραγματικότητα, συνεχίζεται η διαδικασία της γέννησης. Το παιδί αρχίζει να αναγνωρίζει τα εξωτερικά αντικείμενα, να αντιδρά ενεργά, να κατανοεί τα πράγματα και να συντονίζει τις κινήσεις του, να περπατάει. Αλλά η γέννηση συνεχίζεται. Το παιδί μαθαίνει να μιλά, μαθαίνει να γνωρίζει τη χρήση και τη λειτουργία των πραγμάτων, μαθαίνει να συνδέεται με άλλους, να αποφεύγει την τιμωρία και να κερδίζει επαίνους και αγάπη. Σιγά-σιγά, ο αναπτυσσόμενος άνθρωπος μαθαίνει να αγαπάει, να αναπτύσσει λογική, να βλέπει τον κόσμο αντικειμενικά. Αρχίζει να αναπτύσσει τις δυνάμεις του. Να αποκτά μια αίσθηση ταυτότητας, να ξεπερνά την αποπλάνηση των αισθήσεών του για χάρη μιας ολοκληρωμένης ζωής. Η γέννηση τότε, με τη συμβατική έννοια της λέξης, είναι μόνο η αρχή της γέννησης με την ευρύτερη έννοια. Ολόκληρη η ζωή του ατόμου δεν είναι παρά η διαδικασία της γέννησης του εαυτού του. Πράγματι, θα πρέπει να είμαστε πλήρως γεννημένοι όταν πεθάνουμε, αν και είναι η τραγική τύχη των περισσότερων ατόμων να πεθάνουν πριν γεννηθούν.
Πηγή: https://filoitexnisfilosofias.com/%CE%AD%CF%81%CE%B9%CF%87-%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BC-%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%AF/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου