Ξάπλωσα υμνωδός
σ’ ένα μεγάλο χρυσάνθεμο
και το επιτάφιό του έγραψα.
Να θυμάσαι τον θάνατο.
Η Γη κοιμάται
κάτω απ’ του ανέμου
με θάλασσες τρικυμιώδεις,
με θάλασσες γαλήνιες.
Να θυμάσαι τον θάνατο.
Τώρα αναρωτιούνται
και τα ίδια τ’ άστρα.
Την ξέρεις την απάντηση εσύ –
εκείνα δεν την ξέρουν.
Να θυμάσαι τον θάνατο.
Σε λυρικό κρεβάτι
απόψε θα πλαγιάσεις.
Ποιό μωρό δεν έχει κοιμηθεί ποτέ
σε άνθος στ’ όνειρό του;
Να θυμάσαι τον θάνατο.
Απόψε θαν του στείλω
να ξενυχτίσουν το κορμί του,
την τεράστια πεταλούδα
του μοναδικού φιλιού μου.
Να θυμάσαι τον θάνατο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου