Κυριακή 5 Ιουνίου 2022

Νικηφόρος Βρεττάκος-Ποιήματα

Ανθισμένο οροπέδιο


Αν δεν είναι κατακλυσμός
από ουράνιες δυνάμεις
τι είναι τότε, λοιπόν,
αυτά τα λουλούδια;



Τά πρόσωπα τῶν λουλουδιῶν


Γιά μι' ἀκόμη φορά, σταμάτησα
σήμερα κι ὥρα πολλή κοιτοῦσα
τό πρόσωπο ἑνός λουλουδιοῦ.

Βρῆκα τά μάτια του·
ἔσκυψα
μέσα του
κι ἔνιωσα
δέος.

Καί γιόμισα ἀγάπη
γιόμισα εὐλάβεια
γιόμισα ἄνθρωπο.


 Ἐρωταπόκριση

Ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι σιωπή.
Γι’ αὐτό κ’ ἡ φωνή μου
δέν εἶναι μονόλογος.

Τῆς ροδιᾶς τό λουλούδι,
παραδείγματος χάρη,
εἶναι ἕνα ἀριστούργημα
πού
τό ἀπαγγέλλει ἡ μέρα.

Βλέπω, ἀκούω
φῶτα φωνῶν.

Γι’ αὐτό καί μέ βλέπετε
περπατώντας (ἀκόμη
καί μέσα στήν ἔρημο)
συχνά, νά ὑποκλίνομαι.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ, 1988.


Γένεση


Αὐτὸ τὸ γαρύφαλλο, ποὺ κρατώντας το

ἀνάμεσα στὰ τρία μου δάχτυλα

τὸ σηκώνω στὸ φῶς, μοῦ μίλησε καὶ

παρὰ τὸν κοινὸ νοῦ μου τὸ κατανόησα.

Μι᾿ ἁλυσίδα ἀπὸ ἀτέλειωτους γαλαξίες 

     συνεργάστηκαν,

διασταύρωσαν κάτω στὴ γῆ φωταψίες
- τὸ σύμπαν ὁλόκληρο πῆρε μέρος στὴ 
     γέννηση
αὐτοῦ τοῦ γαρύφαλλου.
Κι᾿ αὐτὸ ποὺ ἀκούω εἶναι οἱ φωνὲς
τῶν μαστόρων του μέσα του.

Σεμινάριο

Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι
ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς

στὰ λουλούδια μου, ὅπως

αὐτὴ τὴ στιγμή,

θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω. Ἐνῷ

εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω

κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.
Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο
μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.

Τα λουλούδια προσεύχονται για τα παιδιά

Ἀναδύθηκε δάσος ζοφερὸ
ἀπ᾿ τὸ πνεῦμα μας

κι ἐκάλυψε τὸν ὁρίζοντα.

Μόνο ἀτραποὶ τρυπώνουν

καὶ χάνονται μέσα στὸ φόβο.

Μέλλον δὲν φαίνεται.

Τρέχουν, χορεύουν ἀνύποπτα
γιὰ ὅ,τι γίνεται πάνω τους

τὰ παιδιά, ἐνῷ γέρνοντας γύρω

καὶ κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια τους, (ὡς

ν᾿ ἀκοῦν τὴ βοὴ καὶ νὰ βλέπουν

τὸ σύννεφο) σὰν ἕνα ἀπέραντο
ὑπαίθριο ἐκκλησίασμα
τὰ λουλούδια προσεύχονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου