Το καλοκαίρι, σαν η μέρα έχει μισέψει, σκεπασμένη με λουλούδια
Σκορπά η πεδιάδα από μακριά άρωμα μεθυστικό .
Μάτια κλειστά, μισάνοιχτο σε ήχους το αυτί,
Μόλις που κοιμάσαι μ’ έναν ύπνο διαυγή.
Πιο λαμπερά είναι τ’ αστέρια, μοιάζει καλύτερη η σκιά.
Ένα αόριστο ημίφως βάφει τον αιώνιο θόλο.
Κι η αυγή χλωμή, γλυκιά, την ώρα της όπως προσμένει,
Χαμηλά στον ουρανό σάμπως όλο το βράδυ ταξιδεύει.
(Συλλογή: Ακτίνες και Σκιές)
Mετάφραση: Ανδρονίκη ΔημητριάδουΠηγή: https://www.vakxikon.gr/victor-hugo-poiimata/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου