Ι
Εργάστηκα, τρυπώντας το κορμί μου
Με πληγές και ρόζους το 'χω γεμίσει
Έτσι προσπέρασα τα χρόνια
Δε μένει άλλος χώρος για πόνο
Τώρα λεύτερος ψάχνω γι' άλλο
σώμα
ΙΙ
Λογικά οι μέρες μου τελείωσαν
Τώρα στο χώρο τούτο
Φωτεινή νύχτα
από έναστρο ουρανό
το σώμα μου
απλώνω
τελευταίο σημάδι
μιας παιδεμένης ελπίδας
Μνήμες μιάς αφίσας, Σοκόλης, 1991
Αναδημοσίευση απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ.Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου