Μνήμη Ευσταθίας Βασιλοπούλου
Έριχνε χιόνι τη μέρα που μπήκες στο τελευταίο σου
σπίτι.
Δεν ήθελα να φύγω.
Στεκόμουν από πάνω και σκεφτόμουν πως
κρυώνεις
όμως δεν είχα να σου ρίξω παρά μονάχα
χιόνι.
Κι άλλο χιόνι.
Με κατεβάσαν με το ζόρι
τραβώντας με απ' το χέρι.
Τραβώντας το χέρι απ' την ίδια τη θλίψη.
Πάμε, μην στέκεις, θα πουντιάσεις.
Δεν κρυώνουν οι νεκροί.
Οι αφελείς.
Δεν ήξεραν πως και οι νεκροί κρυώνουν.
Αμείλικτο Νερό, Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου