Φλεβάρης.Εξασφάλισε μελάνι και κλάψε όσο μπορείς!
Και γράψε,γράψε με λυγμούς για το Φλεβάρη,
ως τότε,που ο βροχερός,γεμάτος θόρυβο καιρός
σαν μαύρη άνοιξη φαρμακερή θα τσουρουφλάει.
Βρες κι έν'αμάξι.Μ'έξι καπίκια μοναχά,
μες σε σκαμπανεβάσματα,τριγμούς και κουδουνίσματα,
μπορείς να πας κει που η βροχή πέφτει με καταρράχτες
πιότερα δάκρυα από σε χύνοντας και μελάνια.
Εκεί που σαν καψαλισμένα αχλάδια
από τα δέντρα χίλιες κάργες ξεπετιούνται,
για να πηδήξουν στις λακκούβες με τα βροχονέρια
τη στεγνή θλίψη των ματιών τους να γκρεμίσουν.
Κάτω απ'αυτή μελάνιασαν οι πάγοι που πια πήραν
να λιώνουν,κ'είν' απ'τα ουρλιαχτά ο άνεμος σκαμμένος,
κι όσο τυχαία βγαίνουνε,τόσο και πιο πιστοί,
οι στίχοι,ξέρε,πλάθονται με τους λυγμούς σου.
Μπόρις Λεονίντοβιτς Πάστερνακ ( 1890 -1960 )
Μετάφραση: Νίκος Παππάς
Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία Ρίτας Μπούμη Παππά, Διόσκουροι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου