Είδα κάποιους να λιμοκτονούν
Να τους βιάζουν, να τους δολοφονούν
Είδα να καίγονται χωριά ξανά
Οι κάτοικοι να πασχίζουν να ξεφύγουν
Το βλέμμα τους ν᾽ αντικρίσω ήταν οδυνηρό
Το απέφευγα, κοίταζα τα παπούτσια μου όλο τον καιρό
Ήταν οξύ, ήταν τραγικό
Σχεδόν σαν τα μπλουζ ήτανε λυπηρό
Αναγκάζομαι λίγο να πεθαίνω
Ανάμεσα σε κάθε σκέψη φονική
Κι όταν παύω να σκέφτομαι, να ξέρω, να μαθαίνω
Αναγκάζομαι όχι λίγο μα πολύ να πεθαίνω
Υπάρχει οδύνη, σκοτωμός, καταστροφή
Όλη η κακή η κριτική
Ο πόλεμος, τα χαμένα τα παιδιά
Σχεδόν σαν τα μπλουζ ήτανε λυπηρό ξανά
Άφησα την καρδιά μου να παγώσει
Η σκουριά για να μην την περιζώσει
Ο πατέρας μου λέει ότι είμαι εκλεκτός
Η μάνα μου λέει πως δεν είμαι διαλεχτός
Άκουσα τις ιστορίες που είχαν να μου πουν
Για τους Εβραίους και τους Τσιγγάνους
Ήταν ωραίο, δεν ήταν βαρετό
Σχεδόν σαν τα μπλουζ ήτανε κι αυτό
μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου