Μελισσάνθη - Γράμμα

Με τη ψυχή σε περιμένω. Με το σώμα μου
όλο, στον πόθο τεντωμένο σαν χορδή
Τις νύχτες οι αναμνήσεις κάτω από το δώμα μου
νοσταλγικοί διαβαίνουνε κιθαρωδοί
Κι όλο πληθαίνουνε τα δάκρυα στο άγρυπνο όμμα μου
που πλάθει τ’ όραμά σου πάλι, ως να σε δει
Με το παράπονο μικρού παιδιού στο στόμα μου
πουλί κουρνιάζω, σ’ ανεμόδαρτο κλαδί
Πλάι στο τραπέζι μένει ανέγγιχτο το δείπνο μου
του αγνώστου οι τρόμοι μπαίνουνε στην κάμαρά μου
κι όλοι οι άγριοι εφιάλτες μέσ’ τον απροστάτευτο ύπνο μου
μα τη χαρά, μα τον καημό του γυρισμού
και μα την πίκρα ενός καινούργιου χωρισμού
ω μην αργήσεις περισσότερο μακριά μου