Κουφόβραση μεγάλη επικρατούσε στο στρατό. Από τους πρώτους στρατηγούς μέχρι τους τελευταίους οπλίτες, όλοι βαρυγκομούσαν για τη νέα πολιτική του Αλεξάνδρου. Σα να μην έφταναν οι γάμοι με Περσίδες, τα υποχρεωτικά σαρίκια και οι περσικές στολές, μας έβγαλε και μια διαταγή, να πέφτουμε όλοι ανεξαιρέτως να τον προσκυνάμε. Και να τον προσκυνάμε ποιοί; Εμείς που πολεμήσαμε να φέρουμε στους βαρβάρους λίγη ελευθεριά και λίγη Ελλάδα! Πολλοί συνάδελφοι έρχονταν και μου έλεγαν:
"Εσένα σε ακούει, γιατί δεν του τα λες;"
"Τι να του πώ; Κανέναν δεν ακούει ο Αλέξανδρος" τους απαντούσα.
Ώσπου με τα πολλά, το πήρα απόφαση. Στο κάτω κάτω ήμουνα ο εραστής του.
Ένα πρωί μας φώναξε για σύσκεψη. Είδα τους στρατηγούς να πέφτουν ένας ένας και να τον προσκυνάνε και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.
Μπαίνω στην αίθουσα στητός κι ολόρθος.
« Εσύ γιατί δεν προσκυνάς;» μου κάνει από το βάθος ο Αλέξανδρος ενοχλημένος. Τότε του λέω δυνατά για να τ’ ακούσουν όλοι:
«Αν δε σου φτάνει που εγώ είμαι ο Κλείτος, μάθε πως είμαι Μακεδόνας και δεν ξέρω πώς να προσκυνώ. Σε υπηρέτησα πιστά σε όλες τις εκστρατείες και δεν παραπονέθηκα ποτέ για τίποτα. Ήμουν ο φίλος σου και ήσουν ο αρχηγός μου. Μα τώρα που κατάντησες σατράπης...»
«Βούλωστο», ούρλιαξε ο Αλέξανδρος κόκκινος σαν παντζάρι από θυμό˙ «αυτά τα λόγια σου θα τα πληρώσεις ακριβά».
Έξαλλος κατεβαίνει από το θρόνο του (ήτανε τύφλα στο μεθύσι και παραπατούσε), έρχεται προς το μέρος μου και πριν προλάβω να προφυλαχτώ, βγάζει το ξίφος του και μου το μπήγει με μανία στην καρδιά.
Έπεσα και ξεψύχησα στα πόδια του μα δεν προσκύνησα.
Πηγή: Περιοδικό «ΠΑΡΑΦΥΑΔΑ» τ. 4, σελ.21, Ανέκδοτα κείμενα πεζογράφων της Θεσσαλονίκης. Επιμέλεια: Περικλή Σφυρίδη, Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κάρολος Τσίζεκ. Εκδόσεις ΙΑΝΟΣ Θεσσαλονίκη 1988.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου