Τι να διαβάσω στους χάρτες της γενιάς μου:
Ξενοδοχεία και πάρκα σε χαμένους τόπους.
Στρατός της κατοχής, μεγάφωνα μες στις ανθρωποφάγες
νύχτες.
Η φωνή της ύαινας καθώς σώνονταν τα πτώματα του πολέμου
Τα μισά τα ’παν ήρωες.
Οι άλλοι κλέφτες δολοφόνοι τροφή για τα σκουλήκια
-Στο τέλος πάντα πιάνονται- στο τέλος η αστυνομία,
Κράνη, σαγόνια, εγκέφαλοι που καταπίνουν
Όλες μαζί τις ανθισμένες κερασιές.
Κι αυτή η πληγή που αλλάζει θέση ολοένα
Κοντά στον ίδιον επίμονο έρωτα χωρίς όνομα
Ποιήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου