Γιώργος Λίκος-Σορόκο-Λεβάντε

Δεν ήτανε ζήτημα του λιμανιού

Της αποβάθρας ή της σκάλας και των γερανών

Ήτανε ζήτημα προσωπικό της θάλασσας

Όταν τα σύννεφα χειμώνα καιρό κατεβαίνουν

Δένονται στα ξάρτια μελανιασμένα.

Όταν το δέρμα του λιμανιού ριγεί

Ακούγοντάς την από μακριά, πίσω από τον κάβο

Να σπαράζει και να ερωτεύεται.

Όταν οι μπόρες με πληγώνουν πρόσωπο

Από τις αστραπές έρχονται να φιλήσουν

Το μέτωπο του Υμηττού.

Κι’ ήτανε ζήτημα προσωπικό δικό μου

Η νύχτα.

Γιώργος Λίκος (Πρίγκηπος Προποντίδας, 1920 — Αθήνα, 2000)

[«Δίαυλος» (1953-1957]

Αναδημοσίευση από:https://exitirion.wordpress.com/2020/09/17/giorgos-likos/