Χάρης Μελιτάς-Λέσχη απόγνωσης

Τζάμπα ποντάρω στα μολύβια μου απόψε.

Οι γομολάστιχες στοιχειώνουν στο ζερό.

Εδώ καφές

εκεί καπνός

που κρύφτηκαν οι λέξεις;

Τα φύλλα ξενυχτάνε ανοιχτά

ένας κρουπιέρης αεράτος με ξαφρίζει.

Και πουθενά ένας σεισμός

μια σύρραξη

ένα σκαρί χυμένο στη Μεσόγειο

μια έκρηξη στο κέντρο της Βαγδάτης.

Και πουθενά μια πυρκαγιά

ένα πολύνεκρο

μια επανάσταση πνιγμένη στη μπανιέρα της

μια γέφυρα σκισμένη από μετάξι.

Και πουθενά ένας χαμός

ένα ξεκλήρισμα

ένας αποκεφαλισμός στο διαδίκτυο

ένα σκοινί να κρεμαστώ σ' αυτό το ποίημα.