Όσα δεν υποπτευόσαστε
ζουν και τρέμουν στον αέρα.
Στο θησαυρό της μέρας
που μόλις ακουμπήσατε.
Φορτωμένα έρχονται και πάνε,
και είδηση κανένας δεν το παίρνει.
Έρχονται σπασμένα, μα παρθένα·
σπόρος γίνονται, ανεβαίνουν.
Κι αν σας μιλούν τα πράγματα,
εσείς καθόλου δεν τ’ ακούτε.
Ο κόσμος είναι σιντριβάνι
ολόδροσο, ποικίλο, αστείρευτο.
Στο θησαυρό της μέρας
που μόλις ακουμπήσατε.
Την καθαρή σιωπή σάς εμποδίζει
του αίματος ο χείμαρρος.
Όμως έχετε δυο μάτια
ανάποδα την κοίτη ν’ ανεβείτε.
Στο θησαυρό της μέρας
που μόλις ακουμπήσατε.
Όσα δεν υποπτευόσαστε
ζουν και τρέμουν στον αέρα.
Ο κήπος πύκνωνε ολοένα
από τα τελματωμένα αρώματά του.
Τα φύλλα όλα ονειρεύονταν,
μα το καθένα άλλο έβλεπε όνειρο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου